سقف کوتاه توقعات فرهنگی ؛اجتماعی و سیاسی

سقف کوتاه توقعات فرهنگی ؛ اجتماعی و سیاسی  (  در دو نما  )

نمای اول :

چند سال قبل در جلسه ای شغلی حضور داشتم . یکی از اربابان رسانه که خیلی هم ادعای فرهنگی بودن و فرهنگ سازی داشت گفت : من آنم که رستم بود پهلوان ؛ من  برای فرهنگ سازی ال کردم و بل کردم و ... من فرهنگ کشورم را متحول کردم چون در فیلمها نشان دادم : اگر پدر و مادری قصد داخل شدن به اتاق فرزندشان را دارند در بزنند و اعلام ورود کنند.

یادمه با خودم فکر کردم درسته که این موضوع در بسیاری از خانواده های ایرانی جا نیفتاده است اما اینکه سقف آرزوهای فرهنگی مان و روش کاریمان اینقدر کوتاه و مبتذل باشد واقعا دردناکه .

نمای دوم :

دیروز در جلسه ای حقوق بشری شرکت داشتم . دوستی به مناسبت روز جهانی مذهب سخنرانی داشت . از ابتدا بارها و بارها تاکید  کرد همه ی انسانها ( دقت کنید همه ی انسانها ) نیاز و باور به خدایی دارند که آنان را در سختیها حمایت کند ( انگار تا بحال حتی یکبار هم  کلمه ی " خداناباور " به گوشش نخورده بود و نمی دانست میلیونها انسان به خدایی باور ندارند ) با این ادامه داد که خدا حتی به پیامبر خود نیز اجازه دخالت در رابطه خالق و مخلوق را نداده است و از شعر موسی و شبان مولانا برای اثبات حرفش استفاده کرد و در پایان هم گفت : اقای جمهوری اسلامی حتی پیامران هم در رابطه خالق و مخلقو دخالت نمی کنند تو چرا به خود این اجازه را می دهی ؟ و دوستی دیگر هم در تایید سخنانن این دوستمان گفتند : در فردای ایران آزاد !!! متاسفانه بخش زیادی از مردم گریزان از مذهب خواهند بود ( انگار خداناباوری یک " فحش " بزرگ است )

مانده بودم چه بگویم. شوکه شدم بودم . مدعی فعال حقوق بشر بودن و اینقدر ناآگاهی ؟ انگار این رفیقمون هیچ وقت حتی با یهوه ؛ الله و مسیح هم کوچکترین آشنایی نداشته است چه برسد به صدها و هزاران خدایی که انسانها به آن باور دارند . من متوجه نشدم در مورد کدام خدا صحبت می کرد.

 البته طاقت نیاوردم و به این دوستمان یادآوری کردم که منبعی که ذکر می کند شعر مولانا است ؛ این را مولانا به موسی گفته (اجازه دهد شبان به زبان خود با خدا صحبت کند)  نه خدا .

حالا فکر می کنم با این ناآگاهی گسترده چه باید کرد ؟ این سقف کوتاه بالاخره یا برسرمان آوار خواهد شد و یا خفه مان خواهد کرد .